Skip to main content
| author

وصیت نامه و انواع آن

21 مرداد, 1401

وصیت نامه و انواع آن ، وصیت نامه یک سند مکتوب است که در آن فرد دارایی ها و خواسته هایش را تعیین تکلیف می کند. به این معنی که در این سند فرد سفارش ها و خواسته هایش را برای پس از فوتش بیان می کند. این سند انواع متفاوت و متنوعی داشته و از نظر قانون برای تنظیم شرایطی نیاز دارد.

 

وصیت نامه و انواع آن


هر شخص تا وقتی در قید حیات است می تواند اموال و دارایی داشته باشد. بعد از فوت دیگر نمی تواند در اموال و دارایی هایش تصرف کند. اما تا پیش از فوت خود می تواند تا حدودی در وصیت نامه امور مالی و غیر مالی خود را برنامه ریزی کند. به این عمل وصیت کردن می گویند.
در کل یکی از سندهایی که به افراد کمک زیادی می کند وصیت نامه است. به این صورت که فرد در وصیت نامه تصمیم های خود را برای پس از مرگ در خصوص اموالش می گیرد. یا حتی می تواند شخصی را تعیین کند که پس از او اموالش را به اموری اختصاص دهد. تنظیم وصیت نامه باعث می شود تا پرونده های قضایی کمتر شوند. به این صورت که جلوی دعواهای ارث و میراثی را می گیرد. در حقیقت تنظیم وصیت نامه بسیار راحت بوده و قوانین دست و پا گیری ندارد.

وصیت نامه و انواع آن


انواع وصیت


وصیت به دو شکل تملیکی یا عهدی شناخته می شود. در ادامه این دو نوع وصیت را شرح می دهیم:


- وصیت تملیکی:

زمانی که فردی فوت می کند و تمام یا مقداری از مال خود را به دیگری واگذار می کند وصیت تملیکی است. در این نوع وصیت افراد می توانند تا حدی برای اموالشان تصمیم گیری کنند. مثلا زمانی که افراد وصیت می کنند که از اموالشان بعد از فوت دانشگاه، مدرسه، مسجد، بیمارستان و... ساخته شود. یا حتی زمانی که فردی وصیت می کند اموالش به شخص خاصی برسد. البته این ها همه منوط به دانستن این نکته است که افراد فقط یک سوم از اموال خود را می توانند وصیت کنند. یعنی برای یک سوم اموال می توان تصمیم گیری کرد. برای بقیه ی اموال باید حتماً اجازه و تایید ورثه وجود داشته باشد. در صورتی که وصیت کننده بیشتر از یک سوم اموال خود را وصیت کند در صورتی عملی می شود که مقدار بیش از یک سوم به تایید ورثه برسد.


- وصیت عهدی:

این وصیت مربوط به زمانی است که شخص فرد یا افرادی را برای تصمیم گیری در امر یا اموری مامور کند. مثلا شخصی وصیت کند بعد از فوتش بدهی هایش را یک فرد خاص پرداخت کند. در این نوع وصیت به شخصی که برای کارها و امور انتخاب شده وصی می گویند. روال عادی در وصیت نامه های تنظیم شده این است که افراد برای بعد از فوت خود برنامه ریزی اموال داشته باشند. در صورتی که در وصیت نامه ذکر شود که شخص خاصی وصی است یک تعهد بر دوش وصی گذاشته می شود. به این معنی که در وصیت عهدی شخصی یک یا چند نفر را مامور انجام امر یا اموری می نماید.


شرایط الزامی بودن وصیت


برخی موارد و موقعیت ها وجود دارد که در آن برای تعیین وضعیت مال و اموال حتما نیاز به وصیت است. این شرایط و موقعیت ها عبارتند از:


- زمانی که فرد وصیت کننده فرزندی دیوانه یا صغیر دارد که نیاز به تعیین سرپرست است.
- زمانی که وصیت کننده خمس و زکات و مانند آن را پرداخت نکرده و دین به گردن دارد. یا مواردی که نماز، روزه یا حج بر گردن دارد. یا حتی در صورتی که مرتکب گناه و اشتباهی شده که باید کفاره بپردازد.
- در صورتی که فرد، مالی را در حساب یا مکانی پنهان کرده باشد. یا اگر از کسی طلبکار باشد و ورثه ندانند. در این موارد برای اینکه حق کسی ضایع نشود نیاز به وصیت است.
- زمانی که فرد وصیت کننده بدهکار است. اگر بدهی به گونه ای باشد که طلبکار سندی نداشته باشد برای مدیون نماندن نیاز به وصیت است. به این صورت که در وصیت اشاره می شود و براساس آن بدهی پرداخت خواهد شد.
- گاهی نیز ممکن است شخص امانت دار دیگری باشد. در صورتی که صاحب امانت مدرکی نداشته باشد و ورثه هم خبر نداشته باشند نیاز به درج در وصیت نامه است.

شرایط الزامی بودن وصیت
سخن پایانی


وصیت نامه سندی است که می تواند بسیاری از مشکلات پس از مرگ را حل نماید. داشتن وصیت نامه به ورثه کمک می کند تا برای مال و اموال فوت شده تصمیم درست بگیرند. این کار جلوی دعواهای احتمالی را خواهد گرفت. در این متن سعی کردیم اطلاعات اولیه در خصوص وصیت نامه و انواع آن را بیاوریم. به این صورت افراد می توانند برای پس از فوت خود نیز در خصوص اموال و دارایی هایشان تصمیم گیری داشته باشند.