بلاگ

اقامت و انواع آن ، در دنیایی که با مشکلات مختلف از جمله مسائل اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و... مواجه هستیم برای بسیاری از افراد پیش آمده که به مهاجرت و تغییر محل اقامت خود فکر کنند. برای مهاجرت دو اصل اساسی وجود دارد که اقامت و تابعیت افراد است. اقامت هر شخص مربوط کشوری است که فرد اجازه‌ی زندگی در آن را دارد.

اقامت و انواع آن

افراد برای زندگی در هر کشوری نیاز به اجازه‌ی آن کشور دارند. این اجازه در کشور محل تولد به صورت شناسنامه، انواع کارت شناسایی و... مکتوب و رسمی است اما در صورتی که افراد بخواهند محل زندگی خود را به کشوری به جز محل تولد خود تغییر دهند نیازمند دریافت یکی از انواع ویزا از کشور مورد هستند. تابعیت نشان دهنده‌ی شهروندی فرد است. به‌طور کلی اقامت با تابعیت رابطه‌ای نزدیک دارد. تابعیت هر شخص براساس اجازه‌ی شهروندی تعیین می‌شود اقامت نیز مربوط به کشوری است که فرد اجازه‌ی زندگی در آن را دارد. این اقامت به دو نوع کلی اقامت موقت و اقامت دائم تقسیم می‌شود. وقتی فردی تصمیم می‌گیرد با هدفی مشخص به کشور دیگری برود باید از کشور مورد نظر اجازه‌ی اقامت بگیرد. این اجازه مدت زمان مشخصی دارد که براساس هدف فرد متفاوت است. با گذشت زمان افرادی که در کشوری اقامت داشتند می‌توانند درخواست تابعیت بدهند و برای همیشه آن کشور را محل زندگی خود قرار داده و تابع قوانین و مقررات آن شوند.

انواع اقامت

انواع اقامت براساس ویزاهای مختلفی که برای افراد صادر می‌شود مشخص است. همانطور که می‌دانید انواع ویزاها شامل ویزای توریستی، تحصیلی، کاری، هنرمندی، ورزشکاری، ملاقات خانواده، زیارتی، پزشکی، تجاری و ترانزیت است. بر این اساس انواع اقامت نیز شامل اقامت از طریق تحصیل، اقامت کاری، اقامت پزشکی، اقامت از طریق سرمایه گذاری، اقامت دیپلماتیک و در نهایت اقامت تحقیقاتی است. هر کدام از این انواع اقامت مدت زمان تعیین شده‌ای دارند. پس از اتمام این مدت در صورت تکمیل نشدن هدف، افراد می‌توانند درخواست تمدید ویزا بدهند.

تقسیم بندی اقامت بر اساس زمان

اگر بخواهیم براساس زمان، اقامت را به انواع مختلف تقسیم کنیم اقامت موقت و اقامت دائم خواهیم داشت.

اقامت موقت

اقامت موقت مربوط به زمانی است که فردی با هدف مشخص و برای مدت زمان معین بخواهد اجازه‌ی زندگی در یک کشور را بگیرد. این هدف می‌تواند تجاری، تحصیلی، پزشکی و ... باشد. هر کشور قوانین مخصوص به خود را برای انواع اقامت دارد. اصولاً برای اقامت دائم نیز ابتدا افراد درخواست اقامت موقت می‌کنند. اقامت موقت را می‌توان در صورت نیاز تمدید کرد که معمولاً 1 تا 5 سال ظرفیت تمدید دارند. برای گرفتن اقامت موقت داشتن مکانی برای اقامت و زندگی، داشتن منبع درآمد، داشتن بیمه درمانی یا گذراندن معاینات پزشکی و نداشتن سابقه‌ی کیفری از نکات ضروری و مورد نیاز است. دانستن این نکته هم ضروری است که امنیت اقامت موقت کمتر از اقامت دائم است. همچنین امکان عدم تمدید این نوع اقامت نیز وجود دارد.

اقامت دائم

اقامت دائم مربوط به زمانی است که فرد کارت شناسایی کشور مورد نظر خود را دریافت کند. این کارت به افراد خارجی اجازه‌ی کار و زندگی نامحدود در کشور را می‌دهد. اجازه‌ی اقامت دائم معمولاً چند سال پس از اقامت موقت برای افراد صادر می‌شود. البته کارت‌های شناسایی که برای افراد با منظور اقامت دائم صادر می‌شود تاریخ انقضا دارد و نیاز است افراد پس از گذشت زمان اقامت خود را تمدید و تایید نمایند. برای دریافت اقامت دائم عدم سابقه‌ی کیفری، اقامت مداوم (اقامت موقت) حداقل برای یک سال در کشور مقصد، داشتن منبع مالی برای تامین هزینه‌ی زندگی، قبولی در آزمون زبان و فرهنگ تعیین شده نیاز است.
توجه به این نکته بسیار اهمیت دارد که افرادی که ساکن کشوری می‌شوند و اقامت دائم می‌گیرند الزاماً شهروند آن کشور نیستند. برای آنها کارت شهروندی صادر نمی‌شود و بسیاری از حقوق مردم آن کشور مثل شرکت در انتخابات یا داشتن مقامات دولتی را نخواهند داشت.