شایع ترین اختلال روانپزشکی در کودکان، زمانی که شیطنت، جست و خیر، ابراز شدید و کنترل نشده هیجانات، سر و صدا راه انداختن هنگام بازی و بی توجهی به تذکر و هشدار اطرافیان، بیش از حد می شود فقط یک معنی دارد، بیش فعالی!!

بیش فعالی یکی از شایع‌ترین ترین اختلالات روانپزشکی کودکان است که در پسران بیش از دختران رواج دارد. در ادامه قصد داریم به عوامل تاثیر گذار این اختلال روانپزشکی اشاره کنیم.

عوامل بروز اختلال روانپزشکی بیش فعالی

امروزه بیش فعالی به دلیل عوامل مختلف یکی از شایع‌ترین اختلالات روانپزشکی کودکان است. علت بروز این اختلال پیچیده است و عوامل متعددی در بروز آن دخیل هستند، اما متخصصان بیش از هرچیزی مهمترین علت آن را مساله ژنتیک مطرح کرده اند. سابقه خانوادگی در بروز این اختلال عامل بسیار مهمی به حساب می‌آید، به طوری که در اقوام درجه اول کودک می‌توان سابقه این اختلال را پیدا کرد. نقش محیط، شرایط خانوادگی و اجتماعی، تغذیه، عوامل روان‌شناختی و رفتاری از دیگر عوامل زمینه ای برای بروز بیش‌فعالی در کودکان است. عوامل فرهنگی و ارزش های اجتماعی و حتی شرایط اقتصادی خانواده و جامعه نیز از عوامل دیگری با پتانسیل قوی برای بروز بیش فعالی در کودکان می باشد. گاهی اوقات مبتلا بودن یکی از والدین به این اختلال سبب می شود که رفتار کودک طبیعی و موجه جلوه کند. برای تشخیص این نوع اختلال رفتاری و استفاده از خدمات روانپزشکی، روان‌شناسی، کاردرمانی برای کنترل و درمان آن نباید به تعویق بیفتد.

بروز نشانه های بیش فعالی در کودکان

متخصصین رفتاردرمانی همواره تاکید می کنند که، شیطنت همیشه به معنای بیش‌فعالی نیست. اما تحرک زیاد و نامتناسب با محیط، پرحرفی، نداشتن صبر و تحمل برای رسیدن به خواسته‌ها، انجام فعالیت‌های های تخریبی و خراب کاری، پرخاشگری و بد‌خوابی و...از جمله مهمترین علائم بیش فعالی محسوب می شود. کودکان بیش‌فعال معمولا خواب ناآرامی دارند و همان تحرک شدید و شیطنت‌های زمان بیداری را در خواب هم تکرار می‌کنند. این کودکان در هر شرایطی که باشند خستگی برايشان معنایی ندارد و فرستادن آن ها به تخت خواب کار سختی است. این کودکان از خوابیدن تنفر دارند؛ چراکه مانع از فعالیت‌های فیزیکی و مخربانه آنها می‌شود. در بسیاری از موارد بیش فعالی کودک در زمان جنینی تشخیص داده می شود و مادر احساس می کند فعالیت و جنبش های کودک غیر عادی و فراتر از حد طبیعی بوده، و این گونه نتیجه‌گیری می‌کنند که پس ابتلا به این اختلال، وراثتی و ژنتیکی بوده است. این بچه ها معمولا آرام و قرار ندارند، دائم در حال حرکتند، از دیوار راست بالا می‌روند و تمرکز ندارند. قابل کنترل نیستند و بعضی از آن دست به کارهای خطرناکی می زنند و ممکن است به خودشان آسیب برسانند.

بروز نشانه ها از سه سالگی به بعد

رشد و تکامل سیستم عصبی مرکزی ( مغز و نخاع) تا پایان سه سالگی ادامه دارد و حتی در بخش‌هایی از مغز این رشد تا سنین بلوغ ( سیزده تا پانزده سالگی) نیز ادامه می یابد. در این سنین باید به علائم زودرس و هشداردهنده بیش‌فعالی یا هر نوع اختلال رفتاری دیگر توجه کرد و در صورت تشخیص باید درمان را آغاز کرد. علائمی نظیر بیقراری‌های زیاد حرکتی، تغییر مداوم اسباب‌بازی‌ها در کمتر از یک دقیقه، عدم توانمندی در انجام حرکات ریتمیک و هماهنگ طولانی مدت (بیش از سه تا پنج دقیقه) ، وجود اشتهای هیجانی به پرخوری افراطی، حساسیت زیاد بویایی و پرهیز از خوردن غذاهای آب‌پز و… از نشانه های اختصاصی تر بیش فعالی محسوب می شود.

منبع : http://www.salamatnews.com/