حضانت فرزند بعد از 7 سالگی ، در قانون مدنی، رسیدن به سن 7 سالگی در دختران و پسران، ملاکی است که مشخص می کند قبل و بعد از این سن، حضانت با کدام یک از والدین می باشد .بر اساس این قانون، حضانت فرزند تا پایان 7 سالگی، به عهده مادر قرار گرفته است. پس از 7 سالگی، حضانت فرزندان تا

سن بلوغ به عهده پدر است. در مورد دختران (9 سال تمام قمری) و برای پسران (15 سال تمام قمری) می باشد. ولی اگر بعد از 7 سالگی میان پدر و مادر اختلافی به وجود آید، دادگاه طبق مصلحت فرزند تعیین می کند حضانت با کدام یک از والدین باشد .در ادامه با حضانت فرزند بعد از 7 سالگی بیشتر آشنا می شویم. با ما همراه باشید.

حضانت فرزندان

به طور کلی، حضانت ناظر بر مراقبت و حمایت جسمی و عاطفی از فرزندان می باشد. به همین دلیل، بر اساس قانون مدنی، حضانت فرزندان در درجه اول به عنوان حق و تکلیف والدین به عهده آنها است. اما در شرایطی که یکی از والدین فوت کرده باشد، حضانت به عهده دیگری قرار می گیرد. در صورتی که هم که هر دوی والدین فوت کنند، حضانت فرزند به عهده جد پدری طفل خواهد بود.

حضانت فرزند بعد از فوت والدین

حضانت فرزندی که پدر او فوت کرده، به مادر و برعکس، حضانت فرزندی که مادر او فوت کرده به پدر تعلق می گیرد. چنانچه هر دو والدین (پدر و مادر) فوت کنند، حضانت به جد پدری فرزند تعلق می گیرد. در صورت نداشتن فامیل پدری، حضانت به خویشاوندان نزدیک فرزند به ترتیب اولویت سپرده می شود.

حضانت فرزند بعد از طلاق زوجین

مسئولیت حضانت فرزندان تا سن 7 سالگی به مادر و از 7 سالگی تا سن بلوغ، به پدر سپرده می شود. ممکن است والدین نسبت به این موضوع معترض بوده و به توافقات پایبند نباشند. مخصوصا امکان اعتراض مادر به انتقال حضانت فرزند به پدر بعد از 7 سالگی وجود دارد. در چنین حالتی دادگاه مربوطه تصمیم گیرنده خواهد بود. بعد از اینکه فرزند به سن بلوغ رسید، خود حق انتخاب دارد. مبنی بر اینکه تمایل به زندگی با مادر یا پدر دارد. اما در هر دو صورت تامین هزینه های زندگی فرزند بر عهده پدر خواهد بود.

حضانت فرزند بعد از طلاق توافقی

در طلاق توافقی همه مسائل بین زوجین حتی حضانت فرزندان، طبق توافقات بین آنها انجام می گیرد. زوجین می توانند طبق توافق، حضانت فرزند را برای همیشه به زوج یا زوجه بسپارند و هیچ مانع قانونی بر سر راه این توافق وجود ندارد.

موارد سلب حضانت

حضانت فرزند در صورتی که طرفین موارد گفته شده در زیر را داشته باشند، از آنها سلب می شود.
• تشخیص عدم صلاحیت هر یک از والدین در نگهداری از فرزند توسط دادگاه
• اعتراض طرف مقابل نسبت به نحوه مراقبت از فرزند توسط فرد عهده دار
• ازدواج مجدد مادر
• اعتیاد
• بیماری واگیردار
• ابتلا به بیماری های روحی و روانی
• ارتکاب فساد اخلاقی
• عدم رسیدگی کافی به فرزند بنابه دلایلی از جمله مشغله زیاد کاری
• در معرض خطر قرار گرفتن سلامت جسمی و روحی فرزند توسط فرد عهده دار حضانت
• اجبار کودک به انجام اعمال غیر قانونی و خلاف شرع
• آزار و اذیت جسمی کودک

حضانت فرزند دختر قبل از 7 سالگی

بر اساس قانون مدنی، حضانت و نگهداری طفلی که والدین او از هم جدا شده اند و یا جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن 7 سالگی اولویت دارد. بر اساس این ماده، حضانت فرزند دختر و پسر قبل از رسیدن به سن 7سالگی به عهده مادر می باشد. دلیل این امر هم لزوم برخورداری کودکان در سنین پایین از مهر، محبت و عاطفه مادر است. علاوه بر اینکه اصولا نوزادان تا سن 2 سالگی شیرخوار محسوب شده و باید نزد مادر خود بمانند. به همین دلیل حضانت فرزند دختر قبل از 7 سالگی به عهده مادر او می باشد.

حضانت فرزند پسر قبل از 7 سالگی

اصولا حق حضانت فرزند دختر تا پایان 7 سالگی با مادر است. اما این موضوع، در گذشته در رابطه با فرزندان پسر متفاوت بود. به این دلیل که در قانون مدنی سابق، حضانت فرزندان پسر صرفا تا پایان 2 سالگی بر عهده مادر قرار گرفته بود. ماده 1169 مقرر می داشت که برای نگهداری یا حضانت فرزندان، مادر تا 2 سال از تاریخ ولادت فرزند اولویت دارد. پس از پایان این 2 سال، حضانت به عهده پدر قرار خواهد گرفت. مگر در مورد فرزندان دختر که حضانت دختران تا پایان 7 سالگی آنها با مادر خواهد بود. بنابراین، بر اساس قانون مدنی سابق، حضانت فرزند دختر تا پایان 7 سالگی و حضانت فرزند پسر تنها تا پایان 2 سالگی با مادر بود. اما در قانون جدید، حضانت دختر و پسر تا پایان 7 سالگی بر عهده مادر می باشد. مگر اینکه مادر موارد سلب حضانت را داشته باشد.

حضانت فرزند دختر بعد از 7 سالگی

بر اساس قانون مدنی، بعد از اینکه فرزند دختر به سن 7 سالگی رسید، حضانت مادر نیز به اتمام می رسد. لذا به استناد قانون مدنی، پس از سن 7 سالگی، حضانت فرزند دختر با پدر او خواهد بود. البته حضانت فرزند بعد از هفت سالگی تا رسیدن به سن بلوغ که 9 سال تمام قمری است، با پدر خواهد بود. ولی به محض اینکه فرزند دختر به سن بلوغ رسید، از حضانت والدین خود خارج می شود. یعنی خودش می تواند تصمیم بگیرد که می خواهد با کدام یک از والدینش زندگی کند.

حضانت فرزند پس از پایان 7 سالگی

همانگونه که در قسمت های قبل بررسی شد، حضانت فرزند دختر و پسر تا پایان 7 به عهده مادر است. مگر در شرایط استثنایی مانند ناتوانی، ازدواج مجدد و یا عدم وجود صلاحیت کافی در مادر که باعث سلب حضانت از اومی شود. حضانت پسر نیز بعد از 7 سالگی مانند دختر، به عهده پدر است. و بعد از رسیدن به سن بلوغ یعنی 15 سالگی، برعهده خود پسر می باشد. یعنی او تصمیم می گیرد که با پدر و یا مادر خود زندگی کند.

سخن آخر

بر اساس قانون مدنی، حضانت فرزندان اعم از پسر و دختر تا پایان 7 سالگی به عهده مادر قرار گرفته است. تنها در صورتی که دلیل موجهی بر عدم توانایی مادر وجود داشته باشد، می توان حضانت را قبل از اتمام 7 سالگی از او گرفت که این موضوع در این مقاله توضیح داده شده است .